حسین احسنت

حسین احسنت در سال 1335 شهر تهران خیابان نواب صفوی کنونی در خانواده ای هنر دوست و علاقمند به شعر و ادب پارسی چشم به جهان گشود و بر حسب استعداد فطری و علاقه ی زیاد به هنر از همان اوان کودکی در نزد پدر بزرگوار خود به فراگیری درس دین و هنر مشغول شد. پدر نیز این هنر را از پدر خویش به ارث برده بود چه وی در مجسمه سازی و هنرهای تجسمی و ساختن بناهای تاریخی از جمله بنای حافظیه ی شیراز شهرت فراوان داشت و در کنار پدر، خواهر ارشد نیز دومین معلم او بود و سپس دبیران ارجمند و گرامی دبیرستان نقش مؤثری در تعلیم و تربیت وی در زمینه آموزش علم و هنر بدو ایفا کردند. احسنت در سال 1344 در حالی که نه بهار بیشتر از عمر او نگذشته بود با شور و شوق و کوشش و فداکاری مادر به شاگردی استاد حسن زرین خط درآمد و بهره ها یافتو تا سال 1354 خورشیدی در خدمت ایشان بود. در ضمن با دیگر استادانی همچون استاد حسن میرخانی (در دفتر شخصی ایشان در مقابل مسجد سپهسالار قدیم و آیت الله مطهری امروز) حضور می یافت و بهره می گرفت. در خط نسخ و ثلث شاگرد استاد احمد نجفی زنجانی بود که تا روزهای آخر عمر وی ادامه داشت و سپس زیر نظر استاد ابراهیم بوذری به رموز و فنون بسیار دقیق خط نستعلیق دست یافت. در سال 1356 و 1357 با انجمن خوشنویسان ایران ارتباط یافت و از تعالیم استادی گرانقدر مانند سید حسین میرخانی بهره مند شد و سرانجام در سال 1359 به درجه ی ممتاز انجمن رسید که در همین سال نیز رسماً به تعلیم نوآموزان و هنرجویان انجمن خوشنویسان پرداخت و البته در فواصل و در رابطه ها از تجربه و تعلیمات شفاهی و کتبی استادان خط انجمن مانند:‌کاوه، یزدانی، امیرخانی، فرادی، اخوین، راهجیری، سلحشور، عباس منظوری، کابلی، هریسی، میرزا طاهر خوشنویس، فضائلی، شریفی و دیگران مشا فهة ً متمتع شد و به سوی کمال مقدّر فن پیش رفت و اکنون در نوشتن چندین نوع خط و خوشنویسی وقوف دارد و هر یک را به زیبایی تمام و شیرینی و ملاحت بسیار مرقوم می کند.