بقعه امامزاده علی بن احمد - باباگردآلو

قعه این امامزاده در 5 کیلومتری شهر فرادنبه و 2 کیلومتری روستای ده نو در 13 کیلومتری شهر بروجن واقع شده و مشهور به باباگرد آلو است. در برخی از منابع نام آن به اشتباه شاهزاده عبدالله ثبت شده است. چنان که خانم رناته گولمبک خان در سال 1998 م. / 1377 ه.ش از آن دیدن کرده و می نویسد: «روانه دهکده نو شدیم. در این منطقه چشمه های آب معدنی و درخت کاری وجود دارد که مردم برای هواخوری و گذراندن روزهای تعطیلی به این محل هجوم می آورند و زیر درخت ها روز را می گذرانند. پس از صرف نهار و چای، روانه امامزاده عبدالله شدیم که به نام باباگردآلو معروف است. این امامزاده در یک محیط وسیعی بین قریه ده نو و سورک و شهرک فرادنبه قرار گرفته، که زایرین از شهرها و دهات اطراف از آن دیدن می کنند. دیوارهای خارجی آن از آجر و گنبدش از کاشی بنا شده است.»

بنای قبلی که از خشت و گل بود در سالیان قبل تخریب شد و به جای آن بنای هشت ضلعی زیبایی ساخته شد که هر یک از اضلاع آن از داخل 4 متر است. کف و دیوارهای بقعه با سنگ مرمر و کاشی های خشتی در زمینه گل و بوته آراسته شده است. برفراز بقعه گنبدی کلاه خودی به قطر 8 و ارتفاع بیش از 5 متر می باشد که اخیراً ایزوگام شده است. در وسط بقعه، ضریح بسیار عالی مطلا قرار دارد که بر روی در آن نوشته شده: «ضریح مطهر امامزاده علی بن احمد زیر نظر اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان بروجن در سال 1387 با همت هیات امنا ساخت و نصب گردید. ساخت و قلمزنی سید اسماعیل احمدی اصفهان.» اتاق مرقد از چهار طرف به شبستان هشت ضلعی بزرگ راه دارد که هر یک از اضلاع آن 6 متر و تمام کف و ازاره آن با سنگ مرمر پوشش یافته و دیوارهای آن با کاشی های خشتی همچون داخل بقعه تزیین شده است. رواق سوم بقعه به صورت روباز ساخته شده و هر یک از اضلاع آن 8 متر با 4 ستون می باشد که عرض آن 4 متر است. نماهای این رواق به یاد جوان ناکام محمد جواد کریمی و به همت پدر گرامیش کاشیکاری و آجرکاری شده است. در اصلی بقعه از جانب جنوب باز می شود و در سه جهت دیگر نیز درهایی دارد. در جانب شمال غرب بقعه تعدادی مغازه و 5 زایر سرا قرار دارد. زمین زیارتگاه حدود 50×100 متر و بیش از 5000 متر مربع است که در آن درختکاری شده است. از موقوفات این بقعه می توان به سه جریب زمین کشاورزی اشاره نمود.

حیدر علی طالب پور در شعر چنجالو از امامزاده باباگرد آلو یاد می کند:

کاشکی اینقدر نبید ناز ولی و قهرآلو

دل ماه با نازاش و قهراش می کند و خین آلو

لیاش انگار انار و لپاش انگار سیب سرخ

اما رنگ م چی چی ؟ افقّا خود زردآلو

تا خودم گر بشد، هی همه سال نذر کنون

یاشاز عبدالله می رفتم یا باباگرد آلو

شهناز بیگی بروجنی درباره این بقعه چنین می نویسد:

«این آرامگاه در گذشته ای نه چندان دور، یک گور ساده بوده که در سال های اخیر کاملاً بازسازی شده و با یک معماری ساده آجر و آهنی و گنبد ایزوگام شده و نیز ضریحی ساده و آلومینیومی در میان کشتزارهای منطقه، واقع گردیده است. چون بنای ساختمان جدید است و هیچ سنگ گور قدیمی در آن یافت نشده، نمی توان درباره پیشینه بنای اصلی (از بین رفته) نظر داد.