آثار باستانی دروازه قرآن (طاق قرآن)

در مدخل ورودى شهر شيراز دروازه بزرگى به نام دروازه قرآن وجود دارد كه بر فراز آن نسخه كلام الله درون اطاق و صندوقى واقع است و كليه مسافرينى كه از اين راه به شيراز مى ‏آيند يا از آن بيرون مى‏ روند از زير قرآن مى‏ گذرند.



بناى اصلى دروازه قرآن بناى سنگى قديمى منسوب به عضدالدوله ديلمى بود و نسخه قرآن خط ثلث عالى منسوب به ابراهيم سلطان فرزند شاهرخ تيمورى در اطاق بالاى آن قرار دارد.



كريم خان زند دروازه مذكور را كه رو به انهدام بود مرمت كرده و در طرفين آن هم اتاق‏هايى براى اتراق محافظين و مأمورين بنا كرد و بر بالاى تاق مزبور اطاق كوچكى ساخت و در آن يك قرآن خطى بزرگ قرار داد تا مسافرين از بركت عبور از زير قرآن مجيد، از گزند حوادث مصون مانده و به سلامت به مقصد برسند.



در سال 1315 ه.ش به عنوان توسعه جاده، اين بناى تاريخى را منهدم نمودند و چند سال بعد شادروان حسين ايگار بناى كنونى را كمى پايين‏تر از محل دروازه قرآن قديم احداث نمود و با اين اقدام پسنديده خود، سنت خوب شهر شيراز را احياء نمود. در سال‏هاى بعد قرآنى كه در بالاى تاق قرار داشت سر از موزه پاريس درآورد و با توسعه راه شيراز به تهران دروازه قرآن در سمت غرب اين راه قرار گرفت.



اين دروازه يكى از ديدنى‏هاى مشهور استان فارس و شهر شيراز است كه اشتهار ملى و جهانى دارد. لازم به ذكر است كه اين طاق از بتون آرمه ساخته شده است و آيات قرآنى را با خط ثلث و نسخ كه روى كاشى نوشته شده بر بدنه آن نصب نمودند.