آثار تاریخی مسجد وکیل

اين مسجد به نام‏هاى «مسجد سلطانى وكيل» و «جامع وكيل» نيز معروف است. مسجد وكيل در محله در شاهزاده و بين بازار وكيل و حمام وكيل واقع است و از آثار پر ارزش دوره زنديه به شمار مى‏رود كه ساخت آن در سال 1152 ه .ق به پايان رسيده است.

اين مسجد كه هم اكنون محل برگزارى نماز جمعه شيراز است، علاوه بر بزرگى، از ارزش و اهميت تاريخى نيز برخوردار است. كاشی ‏كارى زيبا، حجارى ستون‏هاى 48 گانه و منبر يكپارچه مرمرين آن، از شاهكارهاى دوره زنديه به حساب مى‏آيد. صحن مسجد با مساحتى برابر با 3600 متر مربع با تخته سنگ‏هاى بزرگ فرش شده است.

شبستان آن 2700 متر مربع وسعت دارد و ستون‏هاى سنگى بلند و يكپارچه 48 گانه آن با سقف ضربى، از شاهكارهاى حجارى آن دوره به شمار مى‏رود. كاشى‏كارى‏ها بالاى ستون‏ها، تاق‏ها و پيشانى اتاق‏ها، با نقش و نگارهاى رنگارنگ و زيبا تزيين شده‏اند.

عمده اين كاشى‏ كاری ها بر اثر زلزله از بين رفته‏اند و برخى از آنها در زمان فتحعلى شاه قاجار بازسازى شده‏اند. پاره‏اى از كاشى‏كارى‏هاى تاق‏ها را نيز اداره حفاظت آثار باستانى مرمت كرده است. مسجد وكيل در تيرماه 1311 تحت شماره 182 در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.